در 15 مه 1998، ستاره‌شناسان نگاهی بی‌سابقه به نزدیک‌ترین هم‌نوع‌خواری کهکشانی به‌دست آوردند. سیاهچاله‌ای عظیم که در مرکز کهکشانی نزدیک و غول‌پیکر پنهان شده بود، در یک برخورد تماشایی از کهکشانی کوچک‌تر تغذیه می‌کند.
چنین آتش‌بازی‌هایی در اوایل کیهان، با شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها رایج بود، اما امروزه نادر است.
روابط علت و معلولی هنوز مشخص نیست، اما دیدگاه‌های ارائه‌شده توسط دو ابزار روی تلسکوپ فضایی هابل بینش جدیدی درمورد نیروهای قدرتمند اعمال‌شده در این گرداب پیچیده به اخترشناسان داد.
محققان معتقدند این نیروها حتی ممکن است محور سیاهچاله عظیم را از جهت مورد انتظارش تغییر داده باشند.
تصویر قابل مشاهده دوربین میدان وسیع هابل از کهکشان ادغام‌شده «قنطورس A» که NGC 5128 نیز نامیده می‌شود، به وضوح یک خط تاریک غبار را نشان می‌دهد که کهکشانی را در برگرفته است.
خوشه‌های آبی ستاره‌های تازه متولدشده مشخص شده‌اند و شبح‌هایی از رشته‌های غبار با گاز درخشان نارنجی متلاشی شده‌اند. این کهکشان با ظاهری عجیب تنها در فاصله 10 میلیون سال نوری از ما قرار دارد. حاوی نزدیک‌ترین هسته کهکشانی فعال به زمین است و مدت‌هاست نمونه‌ای از یک کهکشان بیضوی است که در اثر برخورد با کهکشان مارپیچی کوچک‌تر از هم گسیخته شده است.
اخترشناسان با استفاده از دید مادون قرمز هابل، برای اولین‌بار به این دیوار غبار نفوذ کرده‌اند تا دیسک پیچ‌خورده‌ای از گاز داغ را ببینند که در گرداب گرانشی سیاهچاله جارو شده است.
سیاهچاله مشکوک آنقدر متراکم است که جرمی به اندازه یک میلیارد ستاره را در خود جای داده است. همچنین در ناحیه کوچکی از فضا که خیلی بزرگ‌تر از منظومه شمسی ما نیست فشرده شده است.
