۱۷ اوت ۱۸۷۷، آساف هال، ستاره‌شناس آمریکایی، قمر مریخ فوبوس را کشف کرد.
کشف قمر
هال در رصدخانه نیروی دریایی ایالات متحده در واشنگتن دی سی کار می‌کرد. او برای اولین‌بار این قمر را از طریق یک تلسکوپ ۲۶ اینچی که در آن زمان بزرگ‌ترین تلسکوپ در جهان بود نگاه کرد.
شش روز قبل، او یک قمر کوچک‌تر دیگر را کشف کرده بود که ابتدا آن را ستاره‌ای کم نور در نزدیکی مریخ توصیف کرد.
پس از بازرسی بیشتر، او نه تنها متوجه شد که این ستاره درواقع قمر مریخ است، بلکه دومین قمر بزرگتر را نیز کشف کرد که اکنون به‌نام فوبوس شناخته می‌شود. او هر دو کشف را روز بعد، ۱۸ اوت اعلام کرد.
نام فوبوس و دیموس توسط هنری مدن، استاد علوم در کالج ایتون، براساس اسطوره‌های یونانی، که در آن فوبوس پسر اساطیری آرس است، پیشنهاد شد. فوبوس که نامش به‌معنای ترس است، برادر دیموس است.
درباره فوبوس
فوبوس که توسط یک دهانه برخوردی غول پیکر تقریباً متلاشی شده و توسط هزاران برخورد شهاب‌سنگ شکسته شده است، در مسیر برخورد با مریخ است. این قمر آنقدر به سطح سیاره نزدیک است که در برخی مکان‌های مریخ همیشه نمی‌توان آن را دید.
فوبوس هر صد سال با سرعتی معادل ۱/۸ متر در ثانیه به مریخ نزدیک می‌شود. با این سرعت، یا در ۵۰ میلیون سال آینده به مریخ برخورد می‌کند یا به یک حلقه تبدیل می‌شود.
اندازه‌گیری‌های دمای روز و شب قمر، تغییرات شدیدی را نشان می‌دهد. سمت نور خورشید قمر با یک روز زمستانی دلپذیر برابری می‌کند، درحالی‌که تنها چند کیلومتر دورتر، در سمت تاریک ماه، آب و هوا سردتر از یک شب در قطب جنوب زمین است.
این قمر جو ندارد و نظریه‌هایی مبنی‌بر به دام افتادن آن به‌عنوان سیارک در مدار مریخ وجود دارد. منشأ پیدایش این قمر به‌صورت کامل شناخته‌شده نیست اما مطالعات اخیر نشان می‌دهد فوبوس و دیموس حاصل از هم گسیخته شدن یک قمر بزرگتر در حدود چند میلیارد سال پیش هستند.
