۲ ژوئیه ۱۹۸۵، آژانس فضایی اروپا کاوشگر فضایی جوتو را به فضا پرتاب کرد تا دنباله‌دار هالی را از نزدیک ببیند. این کاوشگر تقریباً نه ماه بعد در ۱۴ مارس ۱۹۸۶، اولین فضاپیمایی بود که یک دنباله‌دار را از نزدیک مشاهده کرد.
فضاپیمای جوتو
جوتو که از فرودگاه فضایی اروپا در گویان فرانسه پرتاب شد، یکی از فضاپیماهایی بود که برای قرار ملاقات با هالی فرستاده شد.
جدا از شهرتش در میان مردم، هالی یک دنباله‌دار جوان و بسیار فعال است. این دنباله‌دار با سی بار ظهور و رصد ثبت‌شده از زمین و مدار آن، شاید بهترین درک از هر دنباله‌دار را به ما بدهد.
طبق استانداردهای فضاپیماها، این کاوشگر کوچک بود و حدود ۹۶۰ کیلوگرم وزن داشت. عرض آن دو متر و ارتفاع آن یک متر بود و آنتنی بالای آن وجود داشت.
نام جوتو برگرفته از نقاش دوره رنسانس، جوتو دی بوندونه، که ستاره دنباله‌دار هالی را در نقاشی خود به نام «نیایش مغان» به تصویر کشیده بود، نامگذاری شد.
دستاوردها
جوتو اولین مأموریت در اعماق فضا بود که با بازگشت به زمین برای مانور کمک گرانشی، مدار خود را تغییر داد.
اگرچه تعدادی از ابزارهای آن در طول نزدیکی به هالی آسیب دیدند، فضاپیما از ضربات گردوغبار دنباله‌دار جان سالم به در برد. سپس دومین پرواز از کنار دنباله‌دار را، این بار با پرواز در کنار 26P/Grigg-Skjellerup، ژوئیه ۱۹۹۲ رقم زد.
این اولین فضاپیمایی بود که با دو دنباله‌دار دیدار کرد و با انجام این کار، اندازه، ترکیب و سرعت ذرات غبارشان را اندازه گرفت. همچنین ترکیب آن دو دنباله‌دار را اندازه گرفت.
موفقیت جوتو الهام‌بخش مأموریت‌های متوالی دنباله‌دارها، ازجمله مأموریت روزتا توسط آژانس فضایی اروپا بود.
