محققان: شب زنده‌دارها احتمالاً زودتر از سحرخیزها می‌میرند، اما نه به دلیلی که فکرش را می‌کنید
محققان در مطالعه بزرگی دریافته‌اند که ادعاهای قبلی پیرامون مرگ زودهنگام افراد شب زنده‌دار درست است. اما این افراد نه به‌خاطر دیر خوابیدن، بلکه به‌خاطر تمایل به انجام رفتارهای پرریسک مثل مصرف دخانیات و الکل زودتر از افراد سحرخیز در معرض خطر مرگ قرار می‌گیرند.
به‌گزارش ساینس‌الرت، گروهی از محققان مؤسسه سلامت شغلی فنلاند در پژوهشی که انجام آن 37 سال طول کشیده است، اطلاعات 22,976 شهروند فنلاندی را بررسی کرده‌اند که 42.9 درصد از آن‌ها گفته بودند «شب زنده‌دار» یا «تا حدی شب‌زنده‌دار» هستند. بااین‌حال، ارزیابی وضعیت این افراد نشان داده است که زمان خوابیدن و بیدارشدن آن‌ها با نرخ مرگ‌ومیرشان بی‌ارتباط است یا ارتباط اندکی دارد.
«کریستر هوبلین»، محقق این مؤسسه می‌گوید: «[در عوض] افزایش ریسک مرگ‌ومیر در افراد شب زنده‌دار ظاهراً به‌طور عمده تحت تأثیر مصرف بالاتر تنباکو و الکل است. این بررسی در مقایسه با کسانی انجام گرفته است که سحرخیز محسوب می‌شوند.»
محققان در سال 1981 کرونوتایپ یا تیپ شخصیت زمانی افراد را شناسایی کردند و بعد در سال 2018 به سراغ بررسی نرخ مرگ‌ومیر در آن‌ها رفتند. پژوهشگران همچنین عواملی مثل سطح تحصیلات، شاخص توده بدنی و عادات خواب را هم در نتیجه‌گیری‌های خود لحاظ کردند.
یافته‌های محققان درباره ریسک مرگ در میان افراد شب زنده‌دار چه می‌گوید؟
آن‌ها می‌گویند در سال 2018 تعداد 8728 نفر از شرکت‌کنندگان فوت شده بودند و احتمال مرگ بر اثر انواع عوامل در افرادی که مشخصاً (نه «تا حدی») خود را شب زنده‌دار می‌دانستند، 9 درصد بیشتر از افراد سحرخیز بود. منتها کسانی که در گروه شب زنده‌دارها بودند و الکل یا دخانیات مصرف نمی‌کردند، با افزایش ریسک مرگ مواجه نبودند. پس محققان نتیجه گرفتند که این دو عامل دلیل اصلی افزایش نرخ تلفات در این گروه بوده است.
هرچند شب زنده‌داری لزوماً به معنای کاهش کیفیت خواب نیست، اما می‌تواند با آن همراه شود. و خواب نامناسب عامل مجموعه‌ای از مشکلات ذهنی و فیزیکی است و مطالعات نشان داده است که با اعتیادهای مختلفی ازجمله به نیکوتین و الکل پیوند دارد.
دانشمندان می‌گویند در بررسی‌های خود متوجه تأثیر شب زنده‌داری بر افزایش ریسک مرگ به‌خاطر مشکلات قلبی-عروقی نشده‌اند. بااین‌حال، لازم است که پژوهش‌های بیشتری در کشورهای مختلف صورت بگیرد تا بتوانیم نتیجه‌گیری‌های قطعی‌تر و کلی‌تری در این رابطه داشته باشیم.
نتایج این مطالعه در مجله Chronobiology International منتشر شده است.
