در 12 ژوئن 1967، اتحاد جماهیر شوروی ونرا 4، کاوشگر جوی ناهید را پرتاب کرد.
این کاوشگر در 18 اکتبر 1967 به زهره رسید و اولین کاوشگری بود که مستقیماً در جو قرار گرفت و داده‌های جوی را بازگرداند.
فرود ونرا 4 روی زهره 93 دقیقه به طول انجامید و کپسول پس از مستقرکردن چتر نجات در ارتفاع 52 کیلومتری، شروع به ارسال داده‌های فشار، دما و ترکیب گاز اتمسفر به زمین کرد. تجهیزات کنترل دمای کاوشگر، دمای داخل کپسول را منفی 8 درجه سانتی‌گراد نگه می‌داشت.
ترکیب شیمیایی اتمسفر به‌صورت 90-93 درصد کربن دی‌اکسید، 0.4-0.8 درصد اکسیژن، 7 درصد نیتروژن و 0.1-1.6 درصد بخار آب اندازه‌گیری شد.
ونرا 4 هیچ کمربند تشعشعی را شناسایی نکرد. میدان مغناطیسی اندازه‌گیری‌شده زهره نسبت به زمین 3000 برابر ضعیف‌تر بود و تاج هیدروژنی 1000 برابر چگالی کمتری داشت.
تمام داده‌ها حاکی از آن بود که اگر آب وجود داشته باشد، مدت‌ها قبل از دست رفته است. این نتیجه‌گیری با توجه به ابرهای غلیظ زهره غیرمنتظره بود.
این کاوشگر همچنین اولین اثبات از بسیار داغ‌بودن زهره را با اندازه‌گیری‌اش انجام داد.
قبل از اینکه ونرا 4 به سطح برسد توسط فشار جوی زهره خرد شد. اما این مأموریت یک موفقیت کامل در نظر گرفته شد، به ویژه با توجه به چندین برنامه قبلی ونرا که همگی شکست خورده بودند.
