برای نزدیک به یک قرن، نظریه جالبی وجود داشت: غذای کمتری بخورید و طول عمر بیشتری داشته باشید. دانشمندان برای درک اینکه چرا این نوع رژیم‌های غذایی محدودکننده برای افزایش طول عمر کار می‌کنند و چگونه می‌توان آنها را به بهترین شکل در انسان اجرا کرد، تلاش کرده‌اند. اکنون، دانشمندان در آزمایشگاه جکسون (JAX) و همکارانش در مطالعه‌ای که در شماره 9 اکتبر نشریه Nature منتشر شد، سلامتی نزدیک به هزار موش را در رژیم‌های غذایی مختلف دنبال کردند تا به پاسخ این پرسش دست پیدا کنند.
این مطالعه به گونه‌ای طراحی شد که اطمینان حاصل شود که هر موش از نظر ژنتیکی متمایز است که به محققان اجازه می‌دهد تنوع ژنتیکی جمعیت انسانی را بهتر نشان دهد. با انجام این کار، نتایج از نظر بالینی مرتبط‌تر می‌شود و این پژوهش را به یکی از مهم‌ترین تحقیقات در مورد پیری و طول عمر تا به امروز تبدیل می‌کند.
این مطالعه به این نتیجه رسید که دریافت کالری کمتر نسبت به رژیم فستینگ دوره‌ای، تاثیر بیشتری بر طول عمر دارد و نشان داد که رژیم‌های غذایی کم کالری، به طور کلی طول عمر موش‌ها را بدون توجه به چربی بدن یا سطح گلوکز آنها افزایش می‌دهد. با کمال تعجب، موش‌هایی که بیشترین عمر را در رژیم‌های غذایی داشتند، موش هایی بودند که با وجود خوردن مواد غذایی کمتر، کمترین وزن را از دست دادند. حیواناتی که در این رژیم‌ها بیشترین وزن را از دست دادند، دارای انرژی کم، سیستم ایمنی و تولید مثلی ضعیف‌تر و عمر کوتاه‌تر بودند.
«گری چرچیل»، استاد آزمایشگاه JAX که این مطالعه را رهبری می‌کرد، دراین‌باره گفت:«مطالعه ما واقعاً به اهمیت تاب آوری اشاره می‌کند. قوی‌ترین حیوانات، حتی در مواجهه با استرس و محدودیت کالری وزن خود را حفظ می‌کنند و آن‌هایی هستند که طولانی‌ترین عمر را دارند. همچنین نشان می‌دهد که محدودیت کالری ممکن است راهی برای متعادل کردن سلامت طولانی‌مدت و طول عمر باشد.»
