محققان با هک‌کردن سلول‌های انسان برای تولید انسولین، دیابت را در موش‌ها معکوس کردند
دانشمندان با تغییر کاربرد سلول‌های بنیادی معده به بافت‌هایی که در واکنش به افزایش سطح قند خون، قابلیت تولید انسولین دارند، به دستاورد مهمی رسیده‌اند که می‌تواند اولین گام در مسیر کنترل مؤثر یا حتی درمان دیابت باشد.
به گزارش ساینس‌الرت، پژوهشگران دانشکده پزشکی ویل کورنل در آمریکا دریافته‌اند که کاشت سلول‌های ترشح‌کننده انسولین معده (GINS) در بدن موش‌ها می‌تواند دیابت را در آن‌ها معکوس کند. معمولاً سلول‌های بتای لوزالمعده مسئول تولید انسولین هستند، اما این سلول‌ها در بدن افراد دیابتی آسیب می‌بینند یا از بین می‌روند.
سلول‌های GINS می‌توانند عملکرد سلول‌های بتا را شبیه‌سازی کنند. از طرف دیگر، این سلول‌ها در مرحله رویانی شباهت زیادی به سلول‌های بتا دارند. محققان می‌گویند در این مطالعه سه پروتئین خاص را در سلول‌هایی که ابراز ژن‌ها کنترل می‌کنند، فعال کردند. هدف آن‌ها به‌طور خاص تحریک سلول‌های بنیادی درون معدی برای تبدیل‌شدن به سلول‌های GINS بود.
این کار بسیار مؤثر ظاهر شد و زمانی که سلول‌ها در گروه‌های کوچکی موسوم به اندام‌واره رشد پیدا کردند، حساسیتشان به گلوکز بالا رفت. سپس مشخص شد که این سلول‌ها می‌توانند بر دیابت در موش‌ها اثر طولانی‌مدتی داشته باشند.
اثر این درمان تا ماه‌ها در بدن بیماران مبتلا به دیابت باقی می‌ماند
تولید سلول‌های GINS از سلول‌های بنیادی معده موش‌ها کار چندان پیچیده‌ای نیست. این فرایند تنها چند روز زمان می‌برد و آزمایش‌ها نشان داده است که این اندام‌واره‌های جدید می‌توانند تا ماه‌ها فعال باقی بمانند.
پژوهشگران می‌گویند: «اندام‌واره‌های ترشح‌کننده انسولین معده (GINS) 10 روز پس از کاشت در برابر گلوکز واکنش‌پذیر می‌شدند و تا زمانی که ما ردیابی‌شان کردیم (6 ماه)، انسولین انسانی تولید می‌کردند و دیابت را در موش‌ها معکوس نمودند.»
هنوز برای نتیجه‌گیری پیرامون این روش خیلی زود است، اما این سازوکار می‌تواند راهکار طبیعی‌تری برای کنترل سطح انسولین در بدن باشد. البته محققان می‌گویند تفاوت‌هایی میان بافت بدن انسان و موش وجود دارد و باید در آینده مطالعات بیشتری دراین‌باره انجام داد.
بااین‌حال، یافته‌های اولیه امیدوارکننده‌اند و می‌توانند درمانی براساس سلول‌های بدن خود بیمار را برای بیماری‌های دیابت نوع 1 و نوع 2 حاد ارائه کنند. نتایج این تحقیق در مجله Nature Cell Biology منتشر شده است.
