سیاره ملقب به «کره چشم» می‌تواند یک دنیای قابل‌سکونت در خارج از منظومه شمسی باشد

یک سیاره فراخورشیدی در فاصله 50 سال نوری زمین که در سال 2017 به عنوان یکی از امیدوارکننده‌ترین مکان‌ها برای شکوفایی حیات در خارج از منظومه شمسی شناسایی شد، به تازگی به‌خاطر رصدهای جدید تلسکوپ جیمز وب، امیدوارکننده‌تر و در عین حال عجیب‌تر شده است. این سیاره که LHS-1140b نام دارد، شبیه به یک چشم آبی غول پیکر به‌نظر می‌رسد و توجه منجمان را به خود جلب کرده است.

سیاره LHS-1140b نشانه‌هایی از یک سیاره قابل‌سکونت را نشان می‌دهد؛ این کره با یک اقیانوس وسیع پوشیده از یخ به پهنای حدود 4000 کیلومتر همراه است که این قسمت روبه‌روی ستاره میزبانش قرار گرفته است.

«چارلز کادیو»، اخترفیزیکدان دانشگاه مونترال، می‌گوید:

«از میان تمام سیارات فراخورشیدی معتدل کنونی، LHS-1140b می‌تواند بهترین گزینه برای تأیید غیرمستقیم آب مایع در سطح یک سیاره بیگانه و بیرون از منظومه شمسی باشد. بنابراین یک نقطه عطف بزرگ برای ما در زمینه جستجوی سیارات فراخورشیدی قابل‌سکونت خواهد بود.»

تفاوت سیاره LHS-1140b با زمین

LHS-1140b، که چند سال پیش کشف شد، دارای شعاع حدود 1.73 برابر زمین و جرم 5.6 برابر زمین است. این سیاره همچنین بسیار نزدیک‌تر از زمین به دور ستاره‌اش می‌چرخد و یک چرخش کامل را در کمتر از 25 روز طی می‌کند.

اگر ستاره این سیاره شبیه به خورشید بود، برای حیات انسان‌ها گزینه مناسبی محسوب می‌شد. در عوض این ستاره در واقع یک کوتوله سرد، کم نور و قرمز است؛ بنابراین فاصله بین ستاره و این سیاره فراخورشیدی در منطقه‌ای که ما آن را منطقه قابل سکونت می‌نامیم، بسیار زیاد است. این سیاره آنقدر سرد نیست که تمام آب‌های سطح آن یخ بزند، اما آنقدر گرم هم نیست که این آب‌ها بخار شوند و تشکیل ابر بدهند.

بااین‌حال، نزدیکی سیاره LHS-1140b به ستاره خود، به این معنی است که این سیاره احتمالاً به صورت جزرومدی به ستاره‌اش قفل شده است. در چنین شرایطی است که دوره چرخشی آن با دوره مداری در یک خط قرار می‌گیرد، به طوری که سمت اقیانوسی همیشه رو به ستاره است. این همان پدیده‌ای است که بین زمین و ماه اتفاق می‌افتد و به‌همین دلیل هرگز نمی‌توانیم سمت پنهان ماه را از زمین ببینیم.

این پژوهش در سایت arxiv منتشر شده است.