۱۰ آگوست ۱۹۷۲، یک گلوله آتشین که درحال گذر از زمین بود، در آسمان آمریکای شمالی منفجر شد. شهاب‌سنگ به زمین اصابت نکرد، بلکه مستقیماً از آسمان گذشت. توپ آتشین در جایی بر فراز یوتا وارد جو شد و به سمت شمال جهت گرفت و حدود صد ثانیه بعد جو را بر فراز آلبرتای کانادا ترک کرد.
این شهاب توسط بسیاری از مردم دیده شد و روی فیلم و توسط حسگرهای فضایی ثبت شد. یکی از شاهدان عینی این رویداد، واقع در میسولا، شیء را دید که مستقیماً از بالای سرش عبور کرد. او صدای انفجار صوتی مضاعف را شنید و مسیر دود نیز برای چند دقیقه در جو باقی ماند.
مدار شهاب‌سنگ
این شیء توسط سیستم‌های نظارتی نظامی ردیابی شد و داده‌های کافی برای تعیین مدار آن قبل و بعد از عبور صد ثانیه‌ای از جو زمین به‌دست آمد. سرعت آن حدود ۸۰۰ متر در ثانیه کاهش یافت و این برخورد به‌طور قابل‌توجهی شیب مداری آن را از ۱۵ درجه به ۷ درجه تغییر داد.
اگر شهاب‌سنگ با چنین زاویه‌ای وارد نمی‌شد، تمام سرعت خود را در اتمسفر فوقانی از دست می‌داد. بنابراین احتمالاً به یک انفجار در هوا ختم می‌شد و باقی‌مانده‌های آن با سرعت نهایی سقوط می‌کرد.
گذر جوی، جرم جسم و گردش آن به‌دور خورشید را تغییر داد. مطالعه‌ای در سال ۱۹۹۴ نشان داد که شهاب‌سنگ احتمالاً هنوز در مدار عبور از زمین است. پیش‌بینی شد که در آگوست ۱۹۹۷ دوباره از نزدیکی زمین عبور خواهد کرد. بااین‌حال، شیء دوباره مشاهده نشده است و مدار آن پس از برخورد ناشناخته باقی مانده است.
ویژگی‌های گلوله آتشین
تجزیه و تحلیل ظاهر و مسیر حرکت آن نشان داد که این جرم حدود ۳ تا ۱۴ متر قطر دارد، بسته به اینکه یک دنباله‌دار یخی یا سیارک سنگی متراکم‌تر باشد.
این جسم نوع کمیاب و اندازه‌گیری‌شده از گلوله آتشین است که توسط شهاب‌سنگی ایجاد می‌شود که به زمین برخورد می‌کند، اما با عبور از جو از ضربه و انفجار جان سالم به‌در می‌برد.
