۴ آگوست ۲۰۰۷، ناسا کاوشگر فینیکس خود را در مأموریتی برای فرود روی مریخ به فضا پرتاب کرد.
هدف کاوشگر فینیکس
فضاپیمای رباتیک برای جست‌و‌جوی محیط‌هایی که می‌تواند برای حیات میکروبی مناسب باشد و مطالعه تاریخچه آب در سیاره سرخ طراحی شد. این مأموریت همچنین به‌دنبال سرنخ‌هایی درمورد اینکه آیا سیاره سرخ در گذشته قابل سکونت بوده یا حتی میزبان نوعی حیات بیگانه است، می‌گردد.
ابزار و ادوات موجود در فینیکس براساس همین استراتژی ساخته‌شده و نخستین ابزارهای کاوشی بودند که به مطالعه ویژگی‌های زمین‌شناسی و زیست‌شناسی در منطقه قطبی مریخ می‌پرداختند. این ابزارها شامل موارد زیر می‌شدند:
- بازوی رباتیک
- دوربین بازوی رباتیک
- دوربین تصویربرداری سطح
- دوربین فرود
- ایستگاه هواشناسی
- آنالیزکننده حرارتی گازی
- آنالیزکننده میکروسکوپی
- دیسک دی‌وی‌دی
این فضاپیما در حدود ساعت ۵:۳۰ صبح به وقت شرقی از ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا بلند شد و تقریباً ده ماه را صرف طی مسیر خود به مریخ کرد. وقتی به سیاره سرخ رسید، دورتر از هر سفینه فضایی که تا به‌حال رفته بود در سمت شمال فرود آمد.
دستاوردها و پایان مأموریت
فضاپیمای فینیکس بینش بی‌سابقه‌ای درمورد سرخ‌ترین همسایه زمین ارائه کرد و این مأموریت موفقیت‌آمیز تلقی شد. فینیکس نه تنها آب یخ، بلکه آنچه را که به‌نظر می‌رسید کره‌های کوچکی از آب مایع باشد، پیدا کرد.
قبل از فینیکس، ما نمی‌دانستیم که آیا بارش در مریخ رخ می‌دهد یا خیر. ما می‌دانستیم که کلاهک یخی قطبی در زمستان تا جنوب منطقه فینیکس پیشروی می‌کند، اما نمی‌دانستیم که چگونه بخار آب از جو به سمت یخ روی سطح حرکت می‌کند. اکنون، می‌دانیم که برف می‌بارد و این بخشی از چرخه هیدرولوژیکی در مریخ است.
با وجود اینکه فینیکس برای سه ماه طراحی شده بود، فضاپیما بیش از پنج ماه به کار خود ادامه داد. در تاریخ ۱۰ نوامبر ۲۰۰۸، ناسا این مأموریت را پایان یافته اعلام کرد.
