18 ژوئن 1178، حدود یک ساعت پس از غروب خورشید، یک راهب انگلیسی و چهار ناظر عینی دیگر شاهد دو نیم شدن شاخ بالایی هلال درخشان و جدید ماه بودند.
راهب، «گرواز از کانتربری»، در گزارشی نوشت: «از وسط این دو نیم، مشعلی شعله‌ور بیرون آمد. آتش، زغال‌های داغ و جرقه‌ها از مسافت قابل‌توجهی به بیرون پرتاب شدند. درهمین‌حال بدن ماه که زیر آن پیچ خورده بود، مثل مار زخمی می‌تپید. سپس هلال به حالت اولیه خود بازگشت. این پدیده ده‌ها بار یا بیشتر تکرار شد.»
در سال 1976، یک زمین‌شناس پیشنهاد کرد که این گزارش با موقعیت و سن دهانه 22 کیلومتری ماه، «جوردانو برونو» مطابقت دارد.
بااین‌حال، چنین برخورد سیارکی می‌تواند زباله‌هایی را به بیرون پرتاب کند که باعث یک بارش شهابی شگفت‌انگیز می‌شود که هرگز گزارش نشده است.
اکنون رؤیت 1178 احتمالاً به یک شهاب درحال انفجار نسبت داده می‌شود که اتفاقاً با منظره ناظران از ماه مطابقت داشت.
«پل ویترز» از آزمایشگاه قمری و سیاره‌ای دانشگاه آریزونا می‌گوید: «فکر می‌کنم آنها در زمان مناسب در مکان مناسب بودند تا به آسمان نگاه کنند و شهاب‌سنگی را ببینند که مستقیماً در مقابل ماه قرار دارد و به سمت آنها می‌آید.»
