۲۶ ژوئیه ۲۰۰۵، شاتل فضایی دیسکاوری در اس‌تی‌اس-۱۱۴، اولین مأموریت بازگشت به پرواز پس از فاجعه کلمبیا، پرتاب شد.
فاجعه کلمبیا
فاجعه کلمبیا کمی بیش از دو سال قبل باعث کشته‌شدن هفت سرنشین شد.
هنگامی که شاتل وارد فاز نهایی عملیات خود برای فرود روی زمین شد، در محل کنترل مأموریت علائم غیرعادی مشاهده شد. صدای فرمانده شاتل بسیار سریع قطع شد و شاتل به ارتفاع ۶ کیلومتری زمین رسیده بود. تلاش‌های مرکز کنترل برای تماس با شاتل کلمبیا ناموفق بود و وضعیت مأموریت در حالتی غیرقابل پیش‌بینی قرار داشت.
(از چپ به راست در جلو): خلبان جیمز کلی، متخصص ماموریت وندی لاورنس و فرمانده آیلین کالینز.
شبکه تلویزیونی تصاویری از درهم شکستگی شاتل در آسمان به‌نمایش گذاشت و تیم جست‌وجوی ناسا شروع به تجسس کردند. هر هفت فضانورد جان خود را از دست داده بودند و میان ۸۴ هزار قطعه‌ای که از شاتل باقی مانده بود، توانستند دی‌ان‌ای فضانوردان را تشخیص دهند.
ناسا پروازهای شاتل فضایی را برای بیش از دو سال به دلیل بررسی فاجعه متوقف کرد. این رویداد اصلی‌ترین دلیل بازنشستگی شاتل‌ها در سال ۲۰۱۱ و استانداردهای جدید ناسا بود.
اس‌تی‌اس-۱۱۴
چند ثانیه پس از پرتاب دیسکاوری از مرکز فضایی کندی، یک پرنده عظیم‌الجثه مستقیماً به بالای مخزن سوخت خارجی شاتل پرواز کرد.
این اتفاق هیچ آسیبی در پی نداشت، بااین‌حال ناسا می‌گوید که حوادثی مانند این می‌تواند فاجعه‌بار باشد. چند دقیقه بعد دو تکه فوم درحال پرواز از شاتل دیده شد که یکی از آنها با بال راست مدارگرد برخورد کرد. خوشبختانه، آنها نیز آسیب جدی به شاتل وارد نکردند.
اس‌تی‌اس-۱۱۴ پس از گذراندن دو هفته در فضا به سلامت بازگشت. مأموریت فضانوردان در این پرواز مونتاژ ایستگاه فضایی بین‌المللی بود.
