دستاورد محققان آمریکایی: توسعه ژل جدیدی که سرطان مغز را بهطور کامل در موش‌ها درمان کرد
گروهی از دانشمندان ژل جدیدی ساخته‌اند که نه‌تنها می‌تواند سرطان مغز (گلیوبلاستوما) را از بین ببرد، بلکه از بازگشت تومورها جلوگیری می‌کند. این دارو در آزمایش روی مدل‌های حیوانی موفق شده است تمام نمونه‌ها را درمان کند.
پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز ژل ضدسرطانی ساخته‌اند که به ادعای خود آن‌ها، احتمالاً اثربخش‌ترین درمان گلیوبلاستوما در طول تاریخ است؛ چون این ژل می‌تواند از رشد تومور حتی در بخش‌هایی از مغز که درمان‌های سنتی ضدسرطان و جراحی عمل نمی‌کنند، جلوگیری کند.
«بتی تایلر»، یکی از نویسندگان این مقاله و استاد جراحی اعصاب دانشکده پزشکی جانز هاپکینز می‌گوید: «ما معمولاً نرخ بقای 100 درصدی را در موش‌های مبتلا به این بیماری نمی‌بینیم.» درنتیجه این درمان می‌تواند برای بیماران بسیار مهم و سرنوشت‌ساز باشد.
درحال‌حاضر یک ایمپلنت مغزی به نام Giladel که مجوز FDA دارد، محبوب‌ترین درمان برای گلیوبلاستوما محسوب می‌شود. پروفسور تایلر که در دهه 1990 در توسعه آن ایمپلنت نقش داشته است، می‌گوید ژل جدید آن‌ها عملکردی حتی بهتر از Giladel داشته است.
این ژل جدید با دو روش با سرطان مقابله می‌کند
دلیل موفقیت این درمان احتمالاً به‌دلیل این است که این ژل جدید هر دو عملکرد شیمی‌درمانی و ایمنی‌درمانی را پیاده‌سازی می‌کند. این محصول با ترکیب داروی ضدسرطان Paclitaxel و آنتی‌بادی aCD47 ساخته شده است.
داروی نخست یک داروی شیمی‌درمانی است که در سرطان تخمدان، ریه و سینه استفاده می‌شود. داروی دوم هم به ماکروفاژها حمله می‌کند که با محافظت از سلول‌های سرطانی به رشد تومورها کمک می‌کنند.
محققان در آزمایش‌های خود ابتدا تومورها را از مغز خارج و بعد جای آن‌ها را با ژل پر کردند. این کار باعث شد سلول‌های سرطانی نتوانند دوباره رشد پیدا کنند و تومور تشکیل دهند. به‌علاوه، زمانی که دانشمندان تلاش کردند تا تومورها را به‌صورت دستی در مغز موش‌ها بکارند، سیستم ایمنی بدن وارد عمل می‌شد و بدون نیاز به مداخله دارویی یا درمانی، سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد.
البته آزمایش‌ها نشان داده است که این روش بدون جراحی اثربخشی بالایی ندارد. زمانی که پژوهشگران این ژل را بدون جراحی صرفاً روی تومورها قرار دادند، تنها 50 درصد از نمونه‌ها زنده ماندند. نبود تومورها ظاهراً به ژل فرصت می‌دهد تا زمان کافی برای فعال‌شدن داشته باشد.
محققان حالا مشغول برنامه‌ریزی برای آغاز کارآزمایی‌های بالینی روی انسان‌ها هستند. نتایج این پژوهش در مجله PNAS منتشر شده است.
